Şifacılık Nedir?

Öncelikle, danışan açısından şifa:

İyilik halinin farkına varmak, zihnen huzuru yakalama ve hareket ve işlerinde kendini enerjik hissetmektir.

Şifacılık ise temelde empati gerektirir; danışanın yerine kendini koyup onun hislerini ve acılarını dinleyip hemdem olmaktır.

Şifacı danışanın hem mânevî, hem fizikî ve hem de gönül dünyasını bütüncül olarak ele alır. Yaptığı ve yapacağı çalışmaları danışanın inanç düzleminde bir sistematiğe oturtmaya gayret ederek, rahatsızlıkların tekrarlamaması için önlem alır. 

Şifa bulmak, yaratıcının koyduğu sistemi iyi algılamak ve sistemdeki bütünlüğü fark etmektir. Şifacılık ta danışanın zihnini zaman ve mekan ötesine geçmesine (=trans) vesile olarak öğrenilmiş acizliklerden ve algı yanılmalarından  kurtulmasını sağlama çalışmasıdır. Bu farkındalıklar meydana gelince dönüşüm başlar ve Şâfî ismi tecelli eder. Yâni bütünsel örgü farkındalığına inanmak değil onu yaşamak şifanın ta kendisi olur. 

Varlıkta anlamsız, bağlantısız ve çelişkili hiçbir şey yoktur, işte bunu kavrayan kişi O’nun “Sübhân = eksiksiz” olduğunu hisseder ve “Elhamdü lillah” diyerek huzuru yakalar.